Kleine Paul een gegronde polemiek?

Sinds enkele weken spuien de kritieken over Petit Paul, een stripboek gemaakt door Bastien Vivès. Dit volwassen boek vertelt het verhaal van een 10-jarige jongen wiens bijzonderheid is dat hij hyperseksualiteit heeft. Hoewel hij niet seksueel meerderjarig is, bevindt de hoofdpersoon zich  “systematisch in onmogelijke en pijnlijke situaties“.

Omdat het zeer expliciete seksuele handelingen tussen een kleine jongen en volwassen vrouwen illustreert, heeft dit stripboek terecht veel lezers geschokt. Onmiddellijk werd een petitie gelanceerd om het uit de verkoop te halen. Ze voegt eraan toe: “Het boek wordt verondersteld humoristisch te zijn, en het lijkt ons delicaat om te lachen om een scène die kindermishandeling verheerlijkt, een onderwerp dat helaas veel te actueel is”.

Opgemerkt moet worden dat in de tussentijd twee gerenommeerde Franse boekhandels (Cultura en Gilbert Joseph) al besloten hebben het boek niet meer te verkopen. Dit is niet het geval voor de grootdistributie zoals Amazon…….  

Is het een illegaal werk?

Ja, het Facultatief Protocol bij het Verdrag inzake de rechten van het kind, dat door Frankrijk is geratificeerd, verbiedt de verkoop van en de toegang tot materiaal dat het seksueel misbruik van kinderen* voorstelt, gedefinieerd als “elke voorstelling, op welke wijze dan ook, van een kind dat expliciete seksuele handelingen verricht”.

Wie durft te beweren dat het spripverhaal Kleine Paul aan deze categorie ontsnapt? Zij die onder andere het kind laat zien die gedwongen wordt om zijn leraar een cunnilingus te geven of een positie “69” met zijn judoleraar?

Glénat, uitgever van het boek, verdedigt zich tegen de beschuldigingen: “Dit fictiewerk was nooit bedoeld om het misbruik van minderjarigen op welke manier dan ook te dedramatiseren, te bevorderen of te legitimeren. Het is een karikatuur waarvan de tekeningen, opzettelijk grotesk en schandalig in hun proporties, geen twijfel laat bestaan over het totaal onrealistische karakter van het personage en zijn omgeving.  

Is het niet cynisch of naïef om te oordelen dat het “groteske” karakter van het stripverhaal of het “totaal onrealistische” karakter van het personage het seksueel misbruik van kinderen niet “de-dramatiseert” of “legitimeert”?

En hypocriet om verrast te worden door de controverse wanneer de auteur van het voorwoord en collectiedirecteur van Kleine Paul niemand minder is dan Céline Tran, alias Katsuni, een voormalige pornografische actrice. 

Laten we de impact niet onderschatten

Afgezien van het illegale karakter van het boek is de voorstelling van een kind in seksuele handelingen met een volwassene nooit onbetekenend. Dit draagt bij tot het normaliseren van het feit dat een minderjarige de seksuele partner van een volwassene kan zijn.

Wat als het kind zich niet verzet, zoals de Kleine Paul? Veronderstellen dat een kind toestemt, omdat hij of zij zich niet verzet, is het negeren van jaren van onderzoek naar trauma. Deze laatste tonen aan dat het gebrek aan reactie van een slachtoffer van seksueel misbruik het gevolg kan zijn van de staat van verlamming waarin hij of zij zich bevindt. Deze “schijnbare toestemming” is in feite een overlevingsreflex!

Door seksuele relaties tussen een kind en een volwassene in beeld te brengen, normaliseert Kleine Paul deze relaties, die niet mogen worden genormaliseerd, en veegt hij het feit weg dat een kind van zijn leeftijd wettelijk niet in staat wordt geacht zijn toestemming te geven voor deze daden. Dit is uiterst misleidend en gevaarlijk.

Bovendien, door zijn tienjarige held een onevenredig grote sekse toe te kennen, onderschrijft en versterkt de auteur de hyperseksualisering van onze samenleving, waarbij minderjarigen potentiële seksuele objecten zijn. Om dan te denken dat het kind de seksuele daad zoekt, of zelfs provoceert, is maar één stap die sommigen zonder problemen nemen. Het is daarom belangrijk om de impact niet te onderschatten die fictiewerken met een ogenschijnlijk “grotesk” en “onrealistisch” karakter van het type Kleine Paul kunnen hebben.  

*ECPAT België vermijdt het gebruik van de term “kinderpornografie”, wat zou kunnen suggereren dat men instemt met handelingen door ze te bagatelliseren. Wij geven de voorkeur aan de term “materiaal dat seksueel misbruik van kinderen voorstelt”, in overeenstemming met de Luxemburgse richtlijnen.