Nieuwe studie: Terughoudendheid om seksuele uitbuiting van kinderen te melden
Hoeveel mensen zouden bereid zijn om gevallen van seksuele uitbuiting in het buitenland te melden? Om deze vraag te beantwoorden, vroegen we het aan 1081 deelnemers uit Oostenrijk, België, Frankrijk, Duitsland, Frankrijk en Nederland.
De interessante conclusies van het onderzoek zijn gepubliceerd in een nieuwe studie, die ons in staat stelde een beter inzicht te krijgen in de obstakels die het melden van verdachte situaties van seksuele uitbuiting van kinderen in de weg staan. Als u 40 pagina’s niet wilt lezen, hebben we het u met deze brochure gemakkelijker gemaakt.
Onderrapportage van seksuele uitbuiting van kinderen
Het onderzoek bevestigde de onderrapportage van seksuele uitbuiting van kinderen in het kader van reizen en toerisme. 831 respondenten van het onderzoek waren getuige van een potentiële situatie van seksuele uitbuiting van kinderen. Onder hen waren 183 reizigers ervan overtuigd dat er sprake was van uitbuiting, maar slechts 4% meldde hun verdenkingen aan de lokale autoriteiten of op een meldingswebsite/ECPAT. Nog eens 10% meldde vermoedelijke uitbuiting aan iemand in het hotel, restaurant, of aan een reisgids of touroperator. De meerderheid besprak de verdachte situatie met hun reisgenoten, maar deed geen melding.
Waarom melden reizigers niet of weinig?
We kunnen 3 categorieën van obstakels bedenken:
- Onzekerheid over de situatie
Niet zeker zijn dat het om uitbuiting gaat
Angst voor een verkeerde interpretatie van de situatie als gevolg van cultuurverschillen
Angst voor een verkeerde interpretatie van de situatie door gemengde paren
Angst voor valse beschuldigingen
Toeristen verwachten het niet en willen hier tijdens de vakantie niet mee geconfronteerd worden.
- Onzekerheid over de gevolgen van de melding
Angst om het/de kind(eren) in de problemen te brengen
Angst om betrokken te raken bij criminele activiteiten
Angst voor inmenging in iemands persoonlijke leven
- Onzekerheid over het meldingsproces
Gebrek aan vertrouwen dat de politie zal handelen naar aanleiding van de melding
Taalbarrière
Geen mogelijkheid om anoniem te melden
Gebrek aan kennis over verdere betrokkenheid bij de zaak
Wat weten mensen over seksuele uitbuiting van kinderen in het reizen en toerisme?
In alle vijf de landen waren de meeste mensen zich niet bewust van de signalen van seksuele uitbuiting van kinderen. Hoewel veel van de respondenten van het onderzoek bekend waren met het fenomeen (95%), was de meerderheid niet op de hoogte van de meldingswebsites (72%).
Deelnemers aan het onderzoek noemden Zuidoost-Azië als het belangrijkste continent waar volgens hen seksuele uitbuiting van kinderen plaatsvindt (50%). Men was zich er niet erg van bewust dat seksuele uitbuiting van kinderen in de reis- en toeristische sector ook in Europa of Europese landen voorkomt (slechts 11% noemt het).
Volgende stappen…
Al deze zeer nuttige informaties hebben ons in staat gesteld om onze communicatiestrategieën te herzien in het kader van de “Ik zeg STOP! campagne” om beter te reageren op de twijfels van de reizigers en hen aan te moedigen om te rapporteren. De structuur en de informatie op de website “Ik zeg stop” zullen worden aangepast om de meldingsacties, de te verstrekken informatie en de follow-up van de verslagen beter te belichten.